ΤΡΑΥΜΑΤΙΣΜΟΙ ΚΑΙ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ

Ο χώρος του αθλητισμού και του fitness χρόνο με τον χρόνο αντιμετωπίζει αύξηση στο κοινό απήχησής του, καθώς όλο και περισσότεροι άνθρωποι, από κάθε ηλικιακό γκρουπ επιλέγουν να εντάξουν στην καθημερινότητά τους την άσκηση. Τα κίνητρα ποικίλουν και μπορεί να αφορούν κάποιον μακροπρόθεσμο στόχο μέσω του αγωνιστικού αθλητισμού για παράδειγμα ή απλά την ανάπτυξη μιας υγιούς φυσικής κατάστασης. Ωστόσο έχεις αναρωτηθεί ποτέ πόσο ασφαλής είναι ο τρόπος με τον οποίο γυμνάζεσαι; Σε κάθε περίπτωση οι πιθανότητες τραυματισμού κατά της διάρκεια της άσκησης είναι πολλές και αυξάνονται κάτω από συγκεκριμένες συνθήκες. Ποιες συνθήκες λοιπόν μπορεί να ευνοήσουν την εμφάνιση ενός τραυματισμού σε μια καθιερωμένη προπόνηση ενός αθλητή ή σε μια απλή επίσκεψή σου στο γυμναστήριο;

ΓΙΑΤΙ ΤΡΑΥΜΑΤΙΖΟΜΑΣΤΕ;

Οι τραυματισμοί στο γυμναστήριο μπορεί να συμβούν είτε ξαφνικά κατά τη διάρκεια μιας προσπάθειας, ή αθροιστικά σε βάθος χρόνου. Συνήθως τα αίτια είναι ο συνδυασμός πολλών παραγόντων, όπως η φυσική κατάσταση του αθλούμενου, η εμπειρία του, το αν είναι αρχάριος ή όχι, η άσκηση που επιλέχθηκε, η τεχνική με την οποία εκτελέστηκε η άσκηση, η ταχύτητα και ανατομικές ιδιομορφίες που έχει ο αθλούμενος και δε γνωρίζει. Επίσης, η έλλειψη σωστής καθοδήγησης και προθέρμανσης, η απότομη αύξηση του βαθμού δυσκολίας μιας άσκησης και η γρήγορη ένταξη σε πλήρες προπονητικό πρόγραμμα μετά από κάποιο τραυματισμό. Για να προκληθεί κάκωση ή πόνος, συνήθως συνυπάρχουν ταυτόχρονα πολλοί από τους προαναφερθέντες παράγοντες σε διαφορετικό συνδυασμό κάθε φορά.

ΟΙ ΠΙΟ ΚΟΙΝΟΙ ΤΥΠΟΙ ΤΡΑΥΜΑΤΙΣΜΩΝ

 Μυϊκά τραβήγματα και υπερεκτάσεις. Ρήξεις των τενόντων και των μυϊκών ινών που οφείλονται κυρίως σε ακατάλληλες διατάσεις.

 Διαστρέμματα: Ρήξεις στους συνδέσμους που ενώνουν τα οστά. Αυτό συνήθως συμβαίνει όταν οι αρθρώσεις στρέφονται ξαφνικά μ’ έναν αδέξιο τρόπο και με κάποια δύναμη.

 Τενοντίτιδα: Φλεγμονή των τενόντων που μπορεί να βλάψει την κίνηση της άρθρωσης και συνήθως προκαλείται από υπέρχρηση ή από ακατάλληλη τεχνική.

 Κάταγμα κοπώσεως: Ραγίσματα στην επιφάνεια του οστού, που υποδεικνύει τραύμα που απέχει ελάχιστα από το σπάσιμο

ΤΟ ΣΩΜΑ ΜΑΣ ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΕΙ

Τι ακριβώς συμβαίνει όμως στο σώμα μας όταν προκαλείται κάποιος τραυματισμός;

Μπορούμε να αναφέρουμε πως σε γενικές γραμμές ενεργοποιούνται οι παρακάτω τρεις μηχανισμοί:

 Φλεγμονή, διάρκεια 1 έως 4 ημέρες: Στάδιο απαραίτητο για την κινητοποίηση του οργανισμού κατά το οποίο η αιμάτωση της τραυματισμένης περιοχής είναι περιορισμένη. Μολονότι η φλεγμονή προκαλεί πόνο, πρήξιμο και κοκκίνισμα, λειτουργεί σαν συναγερμός στον οργανισμό δίνοντάς του το έναυσμα για εκκίνηση της επούλωσης.

 Πολλαπλασιασμός, διάρκεια 4 έως 21 ημέρες: Η φλεγμονή έχει περιοριστεί και νέα αγγεία, καθώς και συνδετικός ιστός (απαρτιζόμενος κατά ένα μεγάλο ποσοστό από κολλαγόνο) αρχίζουν να δημιουργούνται στην περιοχή. Η ροή του αίματος και των θρεπτικών συστατικών αποκαθίσταται.

 Αναδόμηση, διάρκεια 21 ημέρες έως 2 χρόνια: Ισχυροποιούνται οι βάσεις οι οποίες τέθηκαν στο προηγούμενο στάδιο με το συνδετικό ιστό να παίρνει την τελική του μορφή, η οποία εάν οι συνθήκες διατροφής και αποθεραπείας είναι οι κατάλληλες, θα είναι το ίδιο ισχυρή με την αρχική.

ΑΜΕΣΗ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΟΥ ΤΡΑΥΜΑΤΙΣΜΟΥ

Η λέξη … ή οι λέξεις κλειδιά για την αντιμετώπιση ενός τραυματισμού αμέσως μόλις αντιληφθούμε τα συμπτώματα είναι το λεγόμενο RICE.

Θα αναρωτιέσαι τι είναι το RICE...πάμε να δούμε συνοπτικά την σημασία του και την αναγκαιότητα του στην άμεση αντιμετώπιση ενός τραυματισμού.

Rest---->Ξεκούραση και ελαχιστοποίηση της κίνησης του τραυματισμένου μέλους

Ice---->Εφαρμογή πάγου στην πληγείσα περιοχή για περιορισμό του οιδήματος και της φλεγμονής

Compression---->Εφαρμογή πίεσης (περίδεση) τοπικά για περιορισμό οιδήματος

Elevation---->Ανύψωση του τραυματισμένου μέλους για αποφυγή διοχέτευσης υγρών και αύξησης της πίεσης του αίματος στην πληγείσα περιοχή.

ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ

Οι στόχοι της αποκατάστασης ενός τραυματισμού διακρίνονται σε βραχυπρόθεσμους, οι οποίοι αφορούν όσα προαναφέρθηκαν(RICE) και μακροπρόθεσμους οι οποίοι αφορούν κυρίως την ανάκτηση του πλήρους εύρους κίνησης του μέλους, της βελτίωση της δύναμης και την επαναφορά της άριστης νευρομυϊκής λειτουργίας.

Όλα αυτά επιτυγχάνονται μεσώ της αυστηρής τήρησης ενός προγράμματος αποκατάστασης το οποίο περιλαμβάνει τόσο φυσιοθεραπευτικές παρεμβάσεις όσο και ασκήσεις ενδυνάμωσης και ιδιοδεκτικότητας.

Όπως είδαμε οι πιθανότητες τραυματισμού κατά την άσκηση είναι πολλές , για αυτό και είναι αναγκαίο να γνωρίζουμε τους μηχανισμούς κάκωσης και πώς μπορούμε άμεσα να περιορίσουμε τα συμπτώματα πριν ενταχθούμε σε ένα πλήρες πρόγραμμα αποκατάστασης.